Het verhaal van Marjon (56)
“Aan de ene kant dacht ik: het ziet er mooi uit, maar het voelt niet goed. Uiterlijk is een dingetje, en onzekere vrouwen die worden nu tot slachtoffer gemaakt. Daarom ben ik zo strijdbaar. “
Borstvergroting: ongewenst PIP siliconen
Ik was 32 toen ik mijn borsten liet vergroten. Ik had een vriend die me dat cadeau wilde geven. Ik wilde de implantaten met water op zout, daarvoor kon ik alleen bij de Jan van Goyen kliniek terecht. Die stond heel hoog aangeschreven, dus heb ik daar een afspraak gemaakt. Ik werd onder narcose gebracht, maar toen ik wakker werd, kreeg ik een roze formulier te zien waarop stond dat ik siliconen implantaten had gekregen. Of ik even wilde tekenen. Dat heb ik toen gedaan.
Ze hadden me siliconen gegeven in plaats van de water op zout implantaten, waarvoor ik expres naar de Jan van Goyen kliniek was gegaan. Dit drong pas tot me door in 2012, toen ik een brief kreeg van het Ministerie van Volksgezondheid, Wetenschap en Sport, dat ik PIP implantaten had en dat die gevaarlijk waren. Toen was ik echt helemaal verbouwereerd. Ik had toch een afspraakg gemaakt voor water op zout implantaten? Toen dacht ik aan dat roze formulier, wat ik had getekend. Ik was woedend.
Toen moest ik dus terug naar dezelfde kliniek, terwijl ik zo boos op ze was. Daar heb ik de PIP implantaten eruit laten halen. Ik kreeg nieuwe borstimplantaten, met de belofte: ‘Deze zijn echt goed, ze hebben een certificaat, zijn genummerd en we hebben geleerd van de PIP implantaten’.
Opnieuw tijdbommen, nu van Allergan
En wat bleek, zijn het Allergan borstimplantaten. Ik had dus wederom tijdbommen in mijn lijf. Mensen vroegen me vorig jaar of ik de berichtgeving over Allergan had gezien. Dat had ik, maar ik dacht: ‘Die van mij zijn toch goed, ik heb een certificaat en alles!’. En toen bleek dus dat ik weer foute implantaten had. Toen kreeg ik wel echt een error. Ik ging op hoge poten terug naar de Jan van Goyen Kliniek. Een woordvoerster zei toen: ‘Ja, daar kunnen we nu niks mee. Als jij ze eruit wil laten halen, zijn daar kosten van minimaal 3000 euro aan verbonden’. Toen werd ik boos en zei: ‘Jullie hebben foute implantaten geplaatst, dus jullie gaan ze er ook kosteloos weer uit halen’.
Hierna ging naar een internist, omdat ik klachten had. Daar werd een medische check gedaan, met terugblik naar mijn medisch verleden. Toen bleek dat ik het syndroom van ASIA had. Ik had wel steeds klachten, maar deze werden door artsen nooit gekoppeld aan het ASIA syndroom. En toen realiseerde ik me: m’n lijf stoot die dingen gewoon af, steeds al die klachten, ik begreep toen wat voor vergif ik in m’n lijf had.
Na de diagnose van ASIA wilde de Jan van Goyen ze er ineens wel kosteloos uithalen. Maar zij mochten niet meer aan mijn lijf komen. Ik heb de zorgverzekeraar gebeld en ben bij de Bergman Kliniek terecht gekomen. Daar zijn de Allergan siliconen eruit gehaald. Maar ik heb nu nog steeds erg last van één borst: daar zit een cyste en vocht in. Hier is dus zeker nog niet het laatste woord gezegd.
In maart 2022 heeft de Bergman Kliniek ze eruit gehaald. Ze hebben ook het wondvocht afgevoerd, maar ze zeiden dat ze niet verantwoordelijk waren voor de andere schade aan m’n lijf. Dus ik weer naar de huisarts, en nu heb ik een verwijzing voor een echo van de cyste. Je wordt echt van het kastje naar de muur gestuurd.
Het beïnvloedt je hele leven
Ik ben boos, verdrietig, maar ook angstig. Mijn moeder heeft borstkanker gehad en m’n vader heeft ook kanker gehad. Het is psychisch zwaar, potverdorie, door het zweten van die implantaten heb ik allemaal spul in m’n lijf. En nu word ik oma. Ik heb mijn zoon alleen opgevoed en nu geeft hij me een kleindochter, echt geweldig. Zul je zien dat je eindelijk gelukkig wordt, laat je nu misschien het leven. Daar ben ik bang voor. Ook voor mijn kleindochter, ik wil haar beschermen.
Ik heb een lange historie van ziekenhuis- en doktersbezoeken. Ik had nog nooit van dat hele syndroom gehoord. Maar ik heb nu nog steeds klachten. Los van de cyste, heb ik ook evenwichtsproblemen, gewrichtspijn en heb ik veel last van ontstekingen, in mijn huid maar ook in mijn organen.
En ik denk nu: ja, de huid bij mijn borsten was altijd koud. Dit was altijd al een continu gevecht van acceptatie. Aan de ene kant dacht ik: het ziet er mooi uit, maar het voelt niet goed. Uiterlijk is een dingetje, en onzekere vrouwen die worden nu tot slachtoffer gemaakt. Daarom ben ik zo strijdbaar.
En hoe kan dit nou, vraag ik me. Het begon al met de PIP en nu Allergan, maar hoe komen die implantaten allemaal door de keuring? Voor mijn gevoel gaat het allemaal om geld, ook voor de plastisch chirurgen.
Je wordt tot slachtoffer gemaakt, maar ik ben strijdbaar
Ik ben echt blij dat ik ze eruit heb gehaald, maar het laatste woord is er niet over gezegd. Ik heb er slapeloze nachten van. Ik ben er gewoon nog niet. Ik ben nu 56 en heb dus al 24 jaar lang ellende en gedoe met implantaten. En nu zit ik in de Ziektewet. Ik heb altijd met m’n handen gewerkt, maar dat gaat nu niet door de gewrichtspijn. Dus ja, ik ben heel boos: je wordt tot slachtoffer gemaakt, van troep die er niet had mogen zijn. Ik kan nu niet eens lekker in de zon zitten, omdat mijn huid dat niet kan verdragen. Dat is ook een gevolg van die siliconen.
Ik wil belichten dat je bij artsen en klinieken terecht komt waar je eerst vertrouwen in hebt. Omdat je goeie dingen over ze hoort, maar ook omdat je ervan uitgaat dat de Nederlandse overheid onveilige producten toch niet zou toestaan op de markt. Je denkt veilig te zijn, maar dat was dus niet zo.
Dit kost zoveel energie allemaal, maar het leven gaat ondertussen ook gewoon door in al z’n andere facetten. Dat is lastig te combineren. Ik wil die gasten van Allergan gewoon aanpakken: ik ben strijdbaar.
